علاقه به خواب و رویا پیشینه‌ای به قدمت تاریخ بشریت دارد. مردم یونان، روم و بابل به خواب و رویا اعتقاد محكمی داشتند به ویژه در شب‌های جنگ. آنها تصور می‌كردند كه خدا از طریق رویا به آنها راه پیروزی را نشان می‌دهد. امروزه اعتقاد به خواب و رویا و تفسیر آن مانند گذشته عمیق نیست. در آغاز قرن ۲۰ زیگموند فروید خواب را به این صورت تعریف كرد: «راهی ملكوتی به ضمیر ناخودآگاه.» او تصور خود را از رویا؛نشات گرفته از احساسات سركوب شده فرد می‌دانست. امروزه بر این باورند كه تعبیر فروید اندكی ساده‌انگارانه بوده اما به راستی ما برای چه خواب می‌بینیم؟........لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید